اطل نمی شود اثرِ سحرِ چشم هات ..... جـادوی جـاودانی گـرمای دسـت هات /

با خود به اوج می برد الفاظِ شعر را ..... امـواجِ ابـر و بـادِ رهـا بینِ زلـف هات /

یک اسـتـکان سـتاره ی دنباله دارِ داغ ..... در کهکشانِ قهوه ای پشتِ پلک هات /

در عـمقِ غـمزه ها و اشارات و برق ها ..... دارند صد قصیده ی رندانه چشم هات /

در جستجوی قـافیه هـستی ولی مـدام ..... گم می شوند قافیه ها بین اشک هات!